John Everett Millais - Ofelia

Reprodukcja obrazu autorstwa Johna Everetta Millaisa powstałego w latach 1851–52 i przechowywanego w Tate Britain. Jest jednym z najsłynniejszych dzieł stworzonych w kręgu grupy prerafaelitów.

Autor zainspirował się dramatem pod tytułem Hamlet Williama Szekspira. Obraz przedstawia tragiczną śmierć Ofelii dotkniętej obłędem i tonącej w strumieniu. Sceny tej nie ma w rzeczywistości w dramacie, odnoszą się do niej w rozmowie Królowa Gertruda i brat Ofelii, Laertes, w czwartym akcie. Królowa opowiada o tym jak Ofelia wpadła do strumienia zrywając kwiaty i tonęła powoli śpiewając przez cały czas.

"Owdzie nad potokiem stoi
Pochyła wierzba, której siwe liście
W lustrze się czyste przeglądają wody.
Tam ona wiła fantastyczne wieńce
Z pokrzyw, stokrotek, jaskrów i podłużnych
Karmazynowych kwiatów, którym nasi
Sprośni pasterze szpetną dają nazwę,
A zaś dziewice w skromności je zowią
Palcami zmarłych. Otóż chcąc zawiesić
Jeden z tych wianków na zwisłej gałęzi,
Nie dość ostrożnie wspięła się na drzewo.
Złośliwa gałąź złamała się pod nią.
I z kwiecistymi trofeami swymi
Wpadło w toń biedne dziewczę. Przez czas jakiś
Wzdęta sukienka niosła ją po wierzchu
Jak nimfę wodną i wtedy, nieboga,
Jakby nie znając swego położenia
Lub jakby czuła się w swoim żywiole,
Śpiewała starych piosenek urywki,
Ale niedługo to trwało, bo wkrótce
Nasiąkłe szaty pociągnęły z sobą
Biedną ofiarę ze sfer melodyjnych
W zimny muł śmierci."
— William Szekspir, Hamlet

Artysta malował elementy pejzażu w plenerze, postać Ofelii dopracowywał natomiast w swoim atelier. Modelką była Elizabeth Siddall, przyszła żona przyjaciela Millaisa – Dante Gabriela Rossettiego. Pozowała ubrana w haftowaną srebrną nicią suknię i zanurzona w wannie pełnej wody. Odbiło się to niekorzystnie na jej zdrowiu i wywołało furię ojca młodej dziewczyny, który zażądał od malarza zapłacenia rachunków za leki.

Część roślin przedstawionych na obrazie wspomniana jest w tekście literackim i uważa się, że mają one znaczenie symboliczne, np. wierzba płacząca pochylona nad Ofelią symbolizuje niespełnioną miłość, pokrzywa – cierpienie, stokrotka oznacza niewinność, fiołek natomiast wierność, czystość lub śmierć w młodym wieku. Millais namalował także kwiaty nie pojawiające się w dramacie, takie jak niezapominajka, bratek, miłek, mak i narcyz. Niektórzy dostrzegają w gąszczu roślinności ukryte przedstawienie czaszki. Można odczytywać ten fragment obrazu jako plamy światła i cienia na liściach, choć czaszka może oznaczać śmierć i niejako zapowiadać to, co zdarzy się za chwilę.

źródło: wikipedia